Buraya yerleşen Sami kavimler birçok bakımdan Sümerlilerin tesiri altında kaldıkları halde, birçok özelliklerini korumuşlardır. Mesela Sümerler gibi saç ve sakallarını kesmezler, onlar gibi sadece belden aşağısını örten elbiseler yerine sağ omuzlarını açıkta bırakan, topuklarına kadar inen elbiseler giyerlerdi.

Akadlar M.Ö. 2725 yılında Agadeli Sargon’un zaferiyle bulundukları sahaya hâkim olmuş, bu hâkimiyetlerini iki yüz yıldan fazla bir zaman devam ettirebilmişlerdir.

Akadların Mezopotamya’ya girmeleri ve üstünlüğü ele almaları bu bölgenin tarihinde yeni bir dönemin başlamasına yol açmıştır. Kültür hayatı ve siyaset bakımından Akadlar insanlık tarihinde ilk defa şuurlu olarak bir dünya devleti kurmuşlardır. Hükümdarları Sümerlilerin dini inanışlarına uymayan bir şekilde kendilerini tanrılığa yükseltmişler, böylelikle de kurdukları cihan devletine Tanrı Kral şeklinde bir merkez yaratmak istemişlerdir.

Sümer kültürünü benimseyen, zamanla bu kültürü yükselten Akadlar bilhassa sanat alanında üstünlüklerini göstermişlerdir. M.Ö.2450 yıllarında tahta çıkan Kral 1. Sargon(Şarrukin) Kuzey Babilonya’da bulunan Akad şehrini merkez yapmış, burasını kalkındırmıştır. Bu şehir kazılarda meydana çıkarılamamışsa da, şimdiki Bağdat şehrinin güneyinde bulunduğu sanılmaktadır. 200 yıl kadar devam eden bu parlak devreden bugüne sadece birkaç kabartma, bir iki heykel ve silindir şeklinde birkaç mühür hariç, hemen hemen hiçbir eser kalmamıştır. 

Dinsel açıdan Güneş tanrısı Şamaş, Ay tanrısı Sin ve Venüs tanrıçası İştar en çok tapılan tanrılardı. Sargon'dan sonra güçlü bir otorite kuran torunu Naram-Sin, kendisini "Akad'ın tanrısı ve dünyanın dört bölgesinin kralı" ilan ederek, ilk tanrılaştırılan kral olmuştur. Sınırlarını Zagros Dağlarına kadar genişleterek burada yaşayan savaşçı Lulubi kabilelerini dağıtmıştır. Naram-Sin döneminde Elam ve Lulubiler Akad dilini ve alfabesini kullanmaya başlamışlardır. Naram-Sin'in ölümünden sonra Akad devleti parçalanır ve egemenlik Zagroslar'dan gelen Gutilerin eline geçer.

                                                                                     Kaynakça

                                                                      Hayat ansiklopedisi 1. cilt Sayfa 61

                                                                      tr.wikipedia.org